2/42 (2018)

The starting point of this paper is represented by the research carried out by the study group of Social-One (Iorio, 2014; 2015; Araújo et al., 2015; Araújo et al., 2016; Martins, Cataldi, 2016), which recognised a public dimension and not only the intimate and personal dimension of love in today’s society. Taking as a reference point the work of Luc Boltanski, L’amour et la justice comme competences (1990), the research of the study group has proposed to widen the circle of sharing to go beyond the input from classic sociologists with a new conceptual category of love linked to agape. This path has actually already been begun by some well-known scholars – including Simmel (1907; 1921; 1989; 2001), Sorokin (1954), Giddens (1992), Luhman (1987) and Honneth (1990) – on the shoulders of whom it has already been possible to see the historical path of the transformation of the concept. However, the “agape” action brings something new to the social sciences: agape, in fact, introduces emerging characteristics, which at the same time, is linked to and transcends the way love is understood as “eros” and “philia”, defining itself as a key to gaining insight into a primarily empirical social reality, based on unconditional love of one’s neighbour. On this basis, the paper traces the path that the concept of love has had in the history of sociological thought, enlightening its public and social characters and proposing a research project based on love as agape.

Społeczny i publiczny charakter miłości w historii myśli socjologicznej

Punktem wyjścia niniejszego artykułu są badania przeprowadzone przez grupę badawczą Social-One (Iorio, 2014; 2015; Araújo i in., 2015; Araújo i in., 2016; Martins, Cataldi, 2016), które uznały publiczny, a nie tylko wewnętrzny i osobisty wymiar miłości we współczesnym społeczeństwie. Mające za punkt odniesienia pracę Luca Boltanskiego, L'amour et la justice comme competences (1990), badania doprowadziły do wypracowania propozycji poszerzenia kręgu dzielenia się poprzez wskazanie nowej kategorii konceptualnej miłości jako agape, wychodząc tym samym poza ujęcia klasycznych socjologów. Drogę tę wyznaczyli już niektórzy znani uczeni – między innymi: Simmel (1907, 1921, 1989, 2001), Sorokin (1954), Giddens (1992), Luhman (1987) i Honneth (1990) – w odwołaniu do których można dostrzec historyczną ścieżkę transformacji koncepcji. Mimo to miłość jako agape wnosi coś nowego do nauk społecznych: agape wprowadza cechy, które z jednej strony są powiązane, a z drugiej wykraczają poza rozumienie miłości jako „eros” i „philia”, a jej ujęcie staje się kluczem do uzyskania wglądu w poznawaną empirycznie rzeczywistość społeczną, opartą na bezwarunkowej miłości bliźniego. Na tym fundamencie artykuł prezentuje drogę pojęcia miłości w historii myśli socjologicznej, podkreślając jej publiczny i społeczny charakter, a także przedstawiając propozycję projektu badawczego odwołującego się do miłości jako agape.

Pobierz plik PDF