Teresa Hejnicka-Bezwińska - Problemy marginalizowane i zapoznane w dyskursie o tożsamości pedagogiki
W dyskursie nad tożsamością pedagogiki wyodrębnić możemy problemy stale w nim obecne, ale także problemy marginalizowane i zapoznane (zapomniane) w określonym miejscu i czasie historycznym. Świadomość procesu zapominania i odzyskiwania problemów i wiedzy ma szczególne znaczenie w warunkach radykalnej zmiany kulturowej. Zmiana kulturowa wywołana transformacją ustrojową spowodowała, że tematem obrad w czasie I Zjazdu Pedagogicznego uczyniono problem ewolucji tożsamości pedagogiki. Z perspektywy mijających 20 lat od tego wydarzenia próbuję wydobyć z zapomnienia dwa pytania:
1) pytanie o przerwanie ciągłości (zachowanie ciągłości) historycznej polskiej pedagogiki;
2) pytanie o wykorzystanie szans polskiej pedagogiki jako uczestnika zmian w społecznej praktyce edukacyjnej, będącej jedną z ważnych dziedzin kultury.
Rocznica 20-lecia stanowi uzasadnienie dla przypomnienia tych pytań. Takie działanie wpisuje się w pojmowanie kultury jako praxis, o którym mówi Zygmunt Bauman.
Marginalized and Learned Problems in the Identity Pedagogy Discourse
Constantly present problems, as well as marginalised and learned (forgotten) ones at a specific place and time. Awareness of a process of forgetting and restoring problems and knowledge is particularly important in conditions of radical cultural change. Cultural change caused by system transformation which established the topic of the 1st Pedagogy Conference, namely the issue of evolution of pedagogy identity. From the perspective of 20 years from the event I struggle to elicit the two following question from abeyance:
1) the question on continuity interruption (maintenance of continuity) of Polish pedagogy;
2) the question on the use of opportunities of Polish pedagogy as a participant of changes in social educational practices being one of the major domains of culture.
The 20th anniversary serves as justification for recalling theses questions. Such activity corresponds with the notion of culture as praxis, argued by Zygmunt Bauman.