1/45 (2020)

Over the last 40 years in Poland, we have been able to change attitudes towards patients with cancer and their family carers. We have learnt from the worldwide hospice movement, and have created our own strategies to provide effective social education for end-of-life care. The nationwide project, Hospicjum to też życie (Hospice is also life), has helped our hospice-palliative care, but also improved the social acceptance of end-of-life care and support for families of cancer patients in Poland. However, the situation of many elderly and house-bound people, especially for patients with dementia and their families, is still very different in Poland. Most families still feel ashamed of being the family with ‘mental problems’, often isolating themselves from others. Most of our local communities do not support those who suffer and those who care for them, often for many years, in their homes. Social educators and social workers have to address this issue of the loneliness and isolation of many family caregivers: How can one handle feelings of guilt, isolation and loneliness, when one is a family caregiver for someone seriously ill at home? We can gain useful advice from the experience of the British organisation Carers UK. Given that there are already good experiences with cancer patients and their families within the hospice movement in Poland, we can prepare our community leaders, social workers and local communities, to help those other ‘lonely heroes’ of caring at home to feel more included and supported by us. We can learn from those who have already developed tools and created strategies for supporting family caregivers. Exploring the educational strategies of the successful organisation Carers UK (www.carersuk.org) will help to indicate the main solutions to this social and educational challenge in Poland, thus helping to reduce the loneliness of family carers, especially in home care.

Osamotnienie opiekunów rodzinnych osób ciężko chorych w domach w Polsce. Inspiracje z działań Fundacji Carers UK do edukacji społecznej na temat inkluzji i wsparcia opiekunów

W ciągu ostatnich czterdziestu lat w Polsce byliśmy w stanie zmienić podejście do pacjentów z chorobą nowotworową i ich opiekunów rodzinnych. Od światowego ruchu hospicyjnego nauczyliśmy się opieki, tworząc własne strategie edukacji społecznej w zakresie opieki nad osobami u kresu życia. Ogólnopolski projekt: Hospicjum to też życie pomógł opiece paliatywno-hospicyjnej, poprawiając także społeczną akceptację opieki u kresu życia oraz wsparcie dla rodzin osób chorych na raka w Polsce. Sytuacja wielu osób starszych, uwięzionych w domach, szczególnie w przypadku pacjentów z demencją i ich rodzin, jest w Polsce ciągle zupełnie inna. Większość rodzin wciąż wstydzi się bycia rodziną z „problemami psychicznymi”, często izolując się od innych wokoło. Większość naszych lokalnych społeczności nie wspiera tych, którzy cierpią w domach, i tych, którzy się nimi zajmują, opiekując się nimi często przez wiele lat. Pedagodzy społeczni i pracownicy socjalni muszą odpowiedzieć na pytania dotyczące samotności i izolacji wielu opiekunów rodzinnych: jak radzić sobie z poczuciem winy, izolacji i samotności, gdy jesteś opiekunem rodzinnym dla osoby poważnie chorej w domu? Wiele praktycznych porad można zaczerpnąć z doświadczeń brytyjskiej organizacji Carers UK. Po dobrych doświadczeniach zmian w opiece nad pacjentami z chorobą nowotworową i ich rodzinami w ruchu hospicyjnym w Polsce, możemy przygotować liderów społeczności lokalnych i pracowników socjalnych do pomocy licznym „samotnym bohaterom” opieki nad chorymi w domu, aby czuli się bardziej włączani i wspierani przez nas. Możemy nauczyć się wiele od tych, którzy już opracowali narzędzia i całe strategie wspierające opiekunów rodzinnych. Badanie elementów edukacyjnych działań odnoszącej sukcesy organizacji Carers UK (www.carersuk.org) pomoże wskazać główne rozwiązania tego wyzwania społeczno-edukacyjnego w Polsce, wspomagając podejmowane już w tym zakresie działania, mające na celu zmniejszenie osamotnienia opiekunów rodzinnych osób u kresu życia w naszym kraju.

Pobierz plik PDF