Monica Crotti - Pedagogical Hope between Presence and Promise
What specific imprint does Christianity give to the philosophical elaboration of personalism? Initially, we introduce a reflective reread on Christian personalist thought in ongoing pedagogical discourse, in particular through the paradigmatic concept of hope. Returning to the traditional concept of ‘person’ and to its philosophical-ontological legacy, this essay discusses the dynamic of the teacher-student educational relationship. In this context, this paper attempts to show that the educator manifests his being a person of hope through his educative presence and respect for the promise.
Pedagogiczna nadzieja między obecnością i obietnicą
Co można uznać za oryginalny wkład chrześcijaństwa w rozwój personalizmu na gruncie filozofii? Na wstępie niniejszego artykułu zaprezentowano, przede wszystkim poprzez odniesienie do paradygmatycznej idei nadziei, refleksyjne odczytanie chrześcijańskiej myśli personalistycznej w kontekście bieżącego dyskursu pedagogicznego. Wracając do tradycyjnej koncepcji osoby, jak i filozoficzno-ontologicznej spuścizny tegoż pojęcia, niniejszy esej poświęcony jest omówieniu dynamiki relacji wychowawczej zachodzącej między nauczycielem i wychowankiem. W tym właśnie ujęciu podjęta zostaje próba wykazania, że wychowawca przedstawia się jako osoba nadziei poprzez swoją wychowawczą obecność i szacunek dla obietnicy.
Pobierz plik PDF.