Katarzyna Olbrycht - Nowy humanizm Jana Pawła II jako perspektywa dla współczesnej rzeczywistości szkolnej i wychowawczej
Współczesne życie społeczne, w tym – edukacja , charakteryzują się brakiem jasnej koncepcji człowieka. Praktyka społeczna wskazuje, że przyjmowanym najczęściej ideałem jest człowiek o wielu kompetencjach i kwalifikacjach przydatnych na rynku pracy. Jest to jednak człowiek nie zainteresowany swoim rozwojem duchowym, świadomym wybieraniem wartości, refleksją o sensie i celu życia. Efektem jest egoizm, walka o pozycję, podatność na manipulację, motywacja konsumpcyjna. Autorka omawia i analizuje „nowy humanizm” – program wprowadzony przez Jana Pawła II jako odpowiedź na stan współczesnej kultury. Jan Paweł II podkreślał potrzebę odróżniania nowego humanizmu od humanizmu, jako coraz bardziej ogólnikowego i niezobowiązującego dziś hasła. „Nowy humanizm” łączy antropologię personalistyczną z chrześcijańskim humanizmem. Tekst kończy fragment poświęcony sposobowi wyjaśniania przez Jana Pawła II „nowego humanizmu” i płynącym stąd wnioskom dla praktyki wychowawczej.
New Humanism of John Paul II as a Prospect for Contemporary School and Educational Reality
Lack of a bright concept of a human being is characteristic of contemporary social life – including education. Social practice indicates that the most frequently accepted ideal is that of a man with numerous competences and qualifications useful on the labour market. Nevertheless, that kind of a man is not interested in spiritual development, conscious choice of values, reflection on the point and way of life. The effect - egoism, fighting for position, susceptibility for manipulation, consumption motivation. The author reviews and analyses “new humanism” – a programme introduced by John Paul II as an answer to the condition of contemporary culture. John Paul II emphasized the need of differentiating new humanism from humanism as a more general and casual keyword at present. “New humanism” combines personalistic anthropology and Christian humanism. The text is finished with a fragment dedicated to the way of explaining “new humanism” by John Paul II and conclusions for educational practice deriving from it.