2/54 (2024)

This article aimed to demonstrate the importance of spirituality for achieving happiness in all life circumstances, based on the biography of the Polish teacher Natalia Tułasiewicz. The biographical material is organised according to the dynamisms (powers) of education identified by the classical pedagogical thought of Stefan Kunowski. These dynamisms include bios, representing the natural, psycho-organic development of the human being; etos, denoting the social action of educators; agos, signifying the power of the moral action and mental authority of educators; and fate, an unpredictable and unquantifiable force. It has been assumed that educational growth arises from the simultaneous interaction of these dynamics, with spirituality playing a crucial role. The analytical-synthetic method has been employed, with the primary source being Natalia Tułasiewicz’s four volumes of diary entries covering the years 1938–1943. This paper outlined the four dynamisms in Natalia Tułasiewicz’s life, emphasising the role of spirituality in overcoming adversity. For her, spirituality was not an end in itself but a means to develop relationships with God and others. In doing so, she attained a level of maturity in both natural and religious spirituality, enabling her to perceive each event of fate as meaningful and valuable. During the tragic times of war, she managed to find happiness and bring hope to others too in a concentration camp – a place where hope had seemingly vanished.

Dynamizmy kształtowania duchowości w biografii bł. Natalii Tułasiewicz

Celem artykułu jest pokazanie znaczenia duchowości dla bycia szczęśliwym w każdych warunkach życiowych na przykładzie biografii polskiej nauczycielki Natalii Tułasiewicz. Materiał biograficzny został uporządkowany według dynamizmów (sił) wychowania wyróżnionych przez klasyka myśli pedagogicznej Stefana Kunowskiego. Należą do nich: bios jako naturalny, psychoorganiczny rozwój człowieka; etos jako społeczne działanie wychowawców; agos jako siła działania moralnego i umysłowego autorytetu wychowawców; los jako niedająca się przewidzieć niewymierna siła. Przyjęto, że wychowawcze wzrastanie jest wypadkową jednoczesnego działania tych dynamizmów. Zastosowano metodę analityczno-syntetyczną. Podstawowe źródło stanowią cztery tomy pamiętnikarskich zapisków Natalii Tułasiewicz, obejmujące lata 1938-1943. W artykule zostały scharakteryzowane wymienione wyżej cztery dynamizmy w życiu Natalii Tułasiewicz ze wskazaniem na to, że rozwój duchowy nie był dla niej celem samym w sobie. Miał przeznaczenie: wzrastać w relacji z Bogiem i ludźmi. Osiągnęła dzięki temu taką dojrzałość w zakresie duchowości naturalnej i religijnej, że mogła uznać każde wydarzenie losu za właściwe, nadać mu wartość i dostrzec sens. W makabrycznych czasach wojennych potrafiła być szczęśliwa i nieść nadzieję innym tam, gdzie jej nie było: w obozie koncentracyjnym.

Pobierz plik PDF.